نابرابري، كنش‌ها و احساسات ما را به شيوه‌اي نظام‌مند و قابل‌پيش‌بيني و همين‌طور مكرر تحت تاثير قرار مي‌دهد؛ باعث مي‌شود كوته‌بين و مستعد هر گونه رفتا پرخطر شويم، و ميل به قرباني كردن آينده‌ي امن‌مان براي لذتي آني افزايش يابد، باعث مي‌شود ميل‌بيش‌تري به تصميم‌گيري‌هاي متناقض داشته باشيم، به افكار عجيب باور پيدا كنيم و به شكلي خرافاتي جهان را آن‌گونه ببينيم كه مي‌خواهيم باشد، نه آن‌گونه كه هست. نابرابري ما را از هم جدا مي‌كند و در جبهه‌هايي قرار مي‌دهد كه نه تنها براساس درآمد، بلكه براساس ايدئولوژيك و نژاد از هم تفكيك شده‌اند، و به اين ترتيب اعتماد به يكديگر را كاهش مي‌دهد. نابرابري اضطراب ايجاد مي‌كند و باعث مي‌شود از سلامت و شادي كم‌تري برخوردار باشيم.