و آن پرنده اگر تن به باد نمي داد نمي ديدي باد از كدام سوست نمي دانستي آتش ياقوت بر انگشتت از چه خاموش شده ست پس با همين خموشيده با همين نگين نامه را سر به مهر نما اين نفير زمستاني اين صدا هميشه از پس پشت مي آيد بر دوش تو مي سايد و دور مي شود اما آنجا كه دگر به گوش نمي آيد آنجا ايستاده محرم تو به روشني ي دره ها