برخي از محققين تصور مي‌كنند كه فلسفة نيچه جداي ار اشارات او دربارة زنان نمي‌‌تواند فهميده يا تحليل شود. اگر‌چه مي‌توان نيچه و آثار او را همچنان كه براي دهه‌ها خوانده‌شده‌است بخوانيم، يعني بدون توجه به گفته‌هاي او درباره‌ي زنان و استفادة او از استعارات زنانه، اما خوانندة دقيق بنگاهي هر چند گذرا به اين‌چنين گفته‌ها و استعاراتي، به زودي در‌مي‌يابندكه‌ آن‌ها در همه جاي نوشته‌هاي نيچه حضور دارند و سخت است كه فلسفة او را بدون توجه به اين گفته‌ها و استعارات تفسير كرد. از همين رو است كه فمينيست‌هاي معاصر خود نيز متمركز شده‌اند كه گفته‌هاي نيچه را درباره زنان و زنانگي چگونه بايد تفسير كرد و آنچه آنان در اين باره يافته‌اند، نه ظاهر اهانت‌آميز و سخره‌گر گفته‌هاي نيچه، كه تلاش او براي به دست دادن سبك جديدي از گفتار، نوشتار و تفكر است كه مي‌تواند براي فلسفة فمينيستي بسيار سود‌مند واقع شود.