در بخش ابتدايي كتاب به وضعيت و موقعيت اجتماعي سياسي فرهنگي ايران در زمان پيدايش داستان كوتاه در غرب اشاره‌اي گذرا كرده‌ايم و علل نفوذ و تاثير اين شرايط در تغيير نگرش و تحول ادبيات معاصر ايران و نقش طبقات در روند شكل‌گيري آن مورد بررسي قرار گرفته است. در بخش ديگر مبحث داستان اقليمي و تاثير اقليم در داستان را مطرح كرده‌ايم. عنواني كه به نظر كمي عجولانه و شتاب‌زده توسط چند نفر از منتقدين در جامعه‌ي ادبي مطرح شد و برخي نيز بر پايه‌ي همين نام گذاري به سنجش و داوري داستان‌ها پرداختند. در اين قسمت سعي كرديم تا با تشكيك در اين عنوان به مبحث فوق بپردازيم. در ادامه اوج و رونق داستان كوتاه در دهه‌ي چهل و اوايل دهه‌ي پنجاه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است و به نقش ادبيات داستاني و ترويج جنگ‌هاي ادبي در شهرستان‌ها پرداخته‌ايم. به شكل‌گيري و ويژگي‌هاي ادبيات داستاني خوزستان اشاره كرده و سير تحول آن را بعد از سال 57 مورد بررسي قرار داده‌ايم. به همين منظور تعداد 48 نويسنده‌ي خوزستاني در كتاب گنجانيده و نقد و تجزيه‌ي و تحليل شده‌اند. با اين اميد كه مجالي باشد تا در جلد بعدي آن كه تا سال 1400 را در بر مي‌گيرد بتوانيم در محدوده‌ي يك‌صد سال داستان‌نويسي در ايران به ديگر نويسندگان مستعد و جواني كه در اين خطه قلم مي‌زنند بپردازيم.