من با موسيقي زيسته‌ام و عمر خود را در پي رمز و راز طي كرده‌ام. بدان انديشيده‌ام و دل در گروي آن نهاده‌ام. هنوز هم آن جاذبه نخست، آتش در درونم مي‌افكند. مرا مي‌ربايد و با خود مي‌برد و نمي‌دانم چيست در گوهر اين افسونگر كه چنين جان‌هايي لطيف را مسحور خويش كرده است. در همه اين سال‌ها كمتر مجالي داشتم تا شرح اسن سودا دهم. كاين همه زخم نهان است و مجال آه نيست.