جوشكون: چندبار بهت بگم: آإم شوخي خودش رو توضيح نمي‌ده. (به صفت نگاه مي‌كند.) البته اين حرف در مورد تئاتريا صدق نمي‌كنه.
صفت: (طوري رفتار مي‌كند كه انگار دلخور شده) اولا كه من «تئاتري» نيستم. هنرمند تئاترم.
جوشكون: (به صفت گوش نمي‌دهد و رو به اميد مي‌كند.) حالا انقلاب فرانسه رو چيكار داري؟
اميد: آخه يه امتحان درباره انقلاب‌ها داريم. من انقلاب فرانسه رو پيشنهاد كرده‌م.
جوشكون: چه امتحاني؟
اميد: امتحان زبان تركي.
جوشكون: (با نااميدي) امتحان زبان تركي؟ مگه تو دوره راهنمايي‌اي كه زبان تركي مي خوني؟
اميد: نه كه پارسال زاييده شده‌م! به بچه‌ت همين‌قدر اهميت مي‌دي ديگه...
جوشكون: (عصباني مي‌شود) بي‌ادب!
...
