كمي پيش از ساعت شش صبح روز پانزدهم ماه مه 1886 در حالي كه آواز پرندگان در باغ طنين انداخته و آسمان صورتي‌رنگ را جلا مي‌دهد و ياسمن‌ها هوا را با عطر خويش تقدس مي‌بخشند، صدايي كه به مدت دو روز در خانه ديكينسون‌ها هر انديشه‌اي را ويران مي‌كرد خاموش شد؛ صداي نفس دشوار، مسدود و بيدار، همانند صداي اره‌اي بر تخته‌اي تسليم‌نشدني... كريستين بوبن بيش از هر چيز مفتون عشق و زندگي است. براي او تجربه‌هاي به‌ظاهر ساده زندگي ـ هم‌چون كودكي، عشق و تنهايي ـ دست‌مايه خلق آثاري عاشقانه با مايه‌هاي فلسفي است. او نويسنده‌ آثاري است كه عناوين آن‌ها يكي پس از ديگري هم‌چون بخش‌هايي از يك تركيب‌بندي يگانه (پازل) ظاهر مي‌شود.