در كتاب بئاتريس و دو كتاب مشابه ديگر يعني «برتاگارلن» (1900) و «خانم اليزه» (1925) شنيتسلر زناني را معرفي مي‌كند كه تا حد زيادي شبيه به هم‌اند. اين زن‌ها، قهرمان‌هاي اين 3 كتاب، همه از طبقات بالاتر از طبقه متوسط اتريشي هستند و با حوادثي مواجه مي‌شوند كه هرگز به خيالشان هم خطور نكرده است، اما بئاتريس با خواهران ديگرش در يك مورد تفاوت مي‌يابد. هرچند اين هر سه قرباني اوضاع و موارد خاصي هستند اما «اليزه» و «برنا» به طيب‌خاطر تن به تباهي مي‌دهند در حالي كه مورد بئاتريس كاملا ممتاز و مشخص است. بئاتريس خواهي نخواهي، بي اينكه اراده‌اش كوچك‌ترين تاثيري داشته باشد حتي كاملا بر خلاف ميل قبليش، به سوي اين تباهي كشانده مي‌شود...