مريم نصراصفهاني در اين اثر کوشيده است ميراث فلسفي مرتبط با اخلاق و «جنسيت» را در قلمرو عمومي و خصوصي در يونان باستان بازکاوي کند. او اين کار را با محوريت برجسته‌ترين آثار فلسفي بازمانده از آن دوران انجام داده است: تفکرات فيثاغوريان، تدبير منزل نوشت? کسنوفون، برخي ديالوگ‌هاي افلاطون با محوريت جمهوري و قوانين و برخي نوشته‌هاي ارسطو که در رأس آنها اخلاق نيکوماخوس و سياست قرار دارند. همچنين، او نگاهي به ميراث بازمانده از نمايشنامه‌نويسان برجست? آن دوران داشته است. در بررسي آثار نمايشنامه‌نويسان، سه تراژدي مهم از سه قل? تراژدي‌نويسي يونان باستان انتخاب شده‌اند و در کنار آنها سه کمدي از آثار به‌جامانده از آريستوفان نيز مدنظر بوده است. نزد اين متفکران يوناني، زندگي در خانوار و پيوند آن با زنان و فرزندان مسئله‌زا است؛ اما اين مسئله‌زا بودن باعث انکار يا حذف مسئله نشده است. درعين‌حال، هيچ صدا يا پيام واحدي در مجموع اين نوشته‌ها وجود ندارد. به نظر نويسنده، انديشمندان يوناني را نمي‌توان زن‌بيزار دانست، چه رسد به اينکه بخواهيم سرمنشأ زن‌بيزاري را در تاريخ انديشه در آراي انديشمندان يوناني جست‌وجو کنيم.