اتاق جيكب سومين رمان ويرجينيا وولف است. وولف در اين رمان از شيوه‌هاي سنتي روايت در رمان انگليسي گسست و تجربه موسوم به جريان سيال آگاهي را آغاز كرد. اتاق جيكب روايتگر گسترده زمانه‌ايست كه از دوره آرامش و ثبات پيش از جنگ اول تا دوره سربرآوردن حقايق فلاكت‌بار پس از جنگ را در بر مي‌گيرد. روايت از ديدگاه سنتي بسيار گسسته است. اما به قول ربه‌كا وست در نشريه آبزرور، زبان اين رمان «شعر ناب است». اتاق جيكب را منتقدان اداي ديني دانسته‌اند به كشته‌شدگاني كه با رفتنشان بخشي قابل توجه از جمعيت زمين براي هميشه محو شد. اتاق جيكب از آغاز تا به پايان آبستن احساس دلتنگي و حسرت براي چيزي است كه ديگر وجود ندارد.