واقعيت اين است كه در اين زمان خيلي تحت فشار قرار گرفتم و تنها كاري كه از من بر مي‌آمد همين تدريس بود. جنگ گسترش مي‌يافت و جامعه متشتت بود و من كار ديگري اصلا بلد نبودم. بنايراين فشار مالي و معيشتي كه بعد از اخراج از دانشگاه بر من وارد شد خيلي سخت و كمرشكن بود. تا سال 62 ـ 63 بيكار بودم و از پس‌انداز خرج مي‌كرديم و طول كشيد تا رفته‌رفته خودم را پيدا كنم. اين فشار مالي واقعيت بود. ولي فكر نمي‌كنم كه هيچ‌ گونه خشمي از اين بابت وارد نقاشي‌هاي جنگ من شده باشد. جنگ براي من مسئله بسيار بزرگتري بود و اساسا ذهنم به اين جاها نمي‌رفت. در نقاشي جنگ بيشتر يك خشونت و تخريب و كشتار غيرانساني را مي‌ديدم كه تبعاتش براي چند نسل در جامعه من ادامه خواهد يافت. بيشتر متاسف بودم كه چرا يك چنين چيزي بايد رخ دهد و به شدت تحت تاثير مسائل انساني و تراژيك اين واقعه بودم.