راه بي‌پايان روايت طغيان فرد در برابر سيستم است، طغياني آن‌چنان نوميدانه كه در نهايت به خودآزاري و خودويرانگري مي‌انجامد. اما قهرمان طاغي كه اميدي به تغيير ندارد تا پاي جان مي‌جنگد، بر تصميم خود مي‌ماند، لج مي‌كند، و در نهايت، گرچه زخمي و بي‌رمق و تحقيرشده، به مقصد مي‌رسد، اما پيروز ماجراست. اين ماجرا البته پيروز ديگري نيز دارد: سرهنگ، نماد سيستم، كه موفق شده خواسته خود را بر همگان تحميل كند.