درهاي دنيا را باز مي‌كني و. مي‌گذري. بي‌دلهره، اين‌ها كه به بستگي دلخوشند. شب به شب. تو را آه مي‌كشند... تا آخر دنيا كلي مانده است. از هرجا كه برگردي. برايت نشان گذاشته‌ام. همين لب‌ها. كه روي شيشه پنجره. به اميد آمدنت گل داده‌اند.