اثربخشي توجه بدون قضاوت، متمرکز بر لحظه حال و پذيرش افکار و احساسات جاري که در ذهن آگاهي مورد تمرکز قرار مي‌گيرند به ميزاني در بهبود و بعضا رهايي از اختلالات رواني حاد و مزمن مشهود بوده است که بسياري از رويکردهاي سنتي روان‌درماني آن را در خود جاي‌داده و يا تعريف جديدي بر اساس آن از خود داشته‌اند. مارتين سليگمن در آغاز قرن 21 به يادآوري اين کارکرد فراموش‌شده از روان‌شناسي پرداخت که وظيفه روان‌شناسي نه‌تنها کاهش شدت رنج و آشفتگي انساني بلکه افزايش بهزيستي زندگي افراد (شامل جمعيت غير باليني) است. اين يادآوري به شکل‌گيري رويکرد جديد روان‌شناسي مثبت منجر شد که بستر علمي و تحقيقاتي قوي طي دو دهه اخير براي آن ايجاد شده است. اين کتاب در 20 فصل به پوشش زمينه‌هايي مي‌پردازد که اين تکنيک اثربخش (ذهن آگاهي) مي‌تواند به بهينه‌سازي اين رويکرد نوظهور (روان‌شناسي مثبت) بپردازد.