دوبليني‌ها مجموعه‌اي از پانزده داستان کوتاه توسط جيمز جويس است که براي اولين بار در سال 1914 منتشر شده است. در اين کتاب سعي او در به تصوير کشيدن طبيعت‌گرايانه از زندگي طبقه متوسط ايرلندي در سال‌هاي اوليه و بيستم قرن بيستم در دوبلين و اطراف آن مي‌پردازند. اين داستان‌ها زماني نوشته شده اند که ناسيوناليسم ايرلندي در اوج خود بود و در جستجوي يک هويت ملي و هدف نهايي بود. در چهارراه تاريخ و فرهنگ ، ايرلند با ايده‌ها و تأثيرات متناقض گوناگون روبرو شده است. آنها بر ايده‌ي جويس به مثابه يک حماسه تمرکز مي‌کنند: لحظه‌اي که يک شخصيت تجربه فهم زندگي يا اشراق را در زندگي خود تجربه مي‌کند ، و فکر فلج شدن ايرلندي که جويس احساس مي‌کرد ناسيوناليسم و پيشرفت فرهنگي راه رکود را طي مي‌کند ، دوبلين را در قلب اين جنبش عقب مانده قرار مي‌دهد. بسياري از شخصيت‌هاي دوبليني‌ها بعدا در نقش‌هاي جزئي در رمان «اوليس» جويس ظاهر مي‌شوند. داستان‌هاي اوليه اين مجموعه توسط شخصيت‌هاي کودک روايت مي‌شود و با ادامه داستان‌ها ، با زندگي و نگراني افراد پير به تدريج روبرو مي‌شوند. اين مطابق با تقسيم سه جانبه جويس به مجموعه کودکي ، نوجواني و بلوغ است.