سه‌گانه وانيك از برجسته‌ترين كارهاي نمايشي هاول شناخته مي‌شود. هاول با اين سه نمايش كوتاه سه ادعانامه كوبنده عليه نظام «خلقي» تدارك ديده است؛ سه برش از جامعه تا به حاكمان نشان دهد نظامي كه به آن مي‌بالند تا چه حد با دروغ و فريب آميخته و پايه‌هاي رژيم تا چه حد سست است؛ زيرا اين حاكميت نه بر پايه اقتدار و اعتماد، بلكه بر پايه زور و قلدري استوار است. نظامي كه شهروندان خود را ذر فضاي رعب و وحشت قرار داده، خود به شدت از آن‌ها مي‌ترسد. در نظامي كه بر پايه رياكاري و دورويي شكل گرفته، از روابط انساني خبري نيست، حاكمان به زيردستان زور مي‌گويند و زيردستان نيز به خوبي ياد گرفته‌اند قدرت نظام را به تمسخر بگيرند.