ياسوناري کاواباتا يکي از مهم‌ترين نويسندگان تاريخ ادبيات ژاپن است. متولدِ آخرين سالِ قرن نوزدهم و درگذشته در 1972. او يکي از مدرن‌ترين نويسندگان ژاپن است که سالِ 1968 جايزه‌ نوبل ادبي را به دست آورد. کاواباتا رمان‌ها و داستان‌هاي مهمي نوشت که «کيوتو» يا «پايتختِ قديم» يکي از آن‌هاست و کنار شاهکارهايي چون «آواي کوهستان» يا «خانه‌ي زيبارويان خفته» و «هزار دُرن» قرار مي‌گيرد. اين رمان از تکه‌هايي کوتاه تشکيل شده که شرحِ جست‌و‌جوي دختر جواني‌ است در کيوتو. دختري که براي يافتن رازهايي از گذشته‌اش ناچار به کشفِ اين شهرِ باستاني ژاپن مي‌شود. رمان مملو از صحنه‌پردازي‌هاي شگفت‌انگيز اين نويسنده‌ ژاپني ا‌ست در جست‌و‌جوي هويت و از آن مهم‌تر تقابل انسانِ او با طبيعتي مرموز، زيبا و شايد بي‌رحم. يک ساختار تصويري عجيب که روح ژاپنِ قديم را احضار مي‌کند و آن را مقابلِ مدرنيته‌ي جديد قرار مي‌دهد. مي‌گويند کاواباتا براي نوشتنِ اين رمان آن‌قدر دارو مصرف کرده بود که کارش به بيمارستان کشيد. «کيوتو» در دهه‌ي شصت نوشته شد و از عواملِ بردن جايزه‌ نوبل شد براي ياسوناري کاواباتا. او در اوجِ افتخار و البته افسرد‌گي شديد خودش را با گاز کشت...