استلا آدلر از همان زمان كه راهش را از اكتورز استوديو جدا كرد (1941) موضعي در برابر شيوه روان و ناتوراليستي بازيگران آمريكايي اتخاذ كرد. اين شيوه با روش فاخر و اغراق شده مرسوم در تئاتر تفاوت داشت و نقش فرديت بازيگر در آن بارز بود. او در طي سال‌ها تدريس و كار مداوم سعي كرد ايده ‹‹‌اصالت شخصيت›› را كه از نظريات جامعه‌شناختي‌اش تغذيه مي‌شد، محور آموزش بازيگري قرار دهد و از آن به عنوان آلترناتيوي در مقابل توليدات هاليوود و نظام ستاره‌‌سازي آن استفاده كند. آدلر بارها تاكيد مي‌كند كه عواطف شما به عنوان بازيگر براي ما مهم نيست ما عواطف شخصيت را مي‌خواهيم. ولي اين شخصيت مورد علاقه او جز در در كتاب‌هاي تاريخي يافت نمي‌شود.