ذهن ما تفکرات پيچيده و برتر خود را يک­جا و در تلاش اول نمايان نمي­‌کند. ذهن همانند وسيله‌­اي است که ايده‌هاي آن به‌نوبت و در فواصل زماني مختلف، کم­‌کم و ذره‌­ذره بيرون مي‌آيند. ذهن ما توانايي توليد تعداد کمي فکر و ايده الهام‌­بخش را دارد. بعد از آن خاموش مي‌­شود، نياز به استراحت دارد و براي مدت طولاني و نامعلومي غيرفعال خواهد ­شد. ما نمي‌­توانيم بي‌وقفه به مدت دو ساعت به تفکر بپردازيم، يک روز کامل که ديگر محال است. اما ذهن ما به‌طرز وسوسه‌انگيزي قابل پيش‌بيني نيست و خيلي از اوقات، بيکار است و حواس خود را پرت مي‌کند. کتاب «چگونه به‌دردبخورتر فکر کنيم» در مورد اين است که چطور از اين ابزار زيبايي که در اختيار ماست استفاده کنيم تا بتوانيم به‌طور منظم‌تر و پربارتر، از ايده‌هايش براي تحقق پتانسيلي که داريم بهره ببريم. تا کاري کنيم که به رضايتي که شايسته آن هستيم دست پيدا کنيم. ما ياد مي‌گيريم که چگونه افکار فرّار را قبل از اينکه اضطراب و ترس گريبان‌شان را بگيريد درک کنيم، چه ساعاتي از روز بيشترين تلاش را کنيم،‌ چه مدت از مغزمان کار بکشيم و چگونه از غرايزمان استفاده کنيم تا بر کسالت‌ها غلبه کنيم و نيز، چگونه بر رويکردهاي دم‌دستي و پر از ترسي که براي مشکلات بزرگ سراغمان مي‌آيند، غلبه کنيم.