عتيق سال‌هاست كه غير از زنش صورت زن ديگري را نديده است، حتي آموخته كه بدون ديدن اين‌ها زندگي كند. از نظر او زن‌ها فقط اشباح‌اند، اشباحي صامت و خالي از ملاحت كه بي جلب توجه از خيابان‌ها مي‌گذرند، يك دسته پرستوهاي سرگردان آبي ـ زرد، اغلب رنگ باخته، كه فصل‌هاي زيادي پشت سر گذاشته‌اند، كه هروقت به مردها نزديك مي‌شوند در عزاي كسي مي‌نالند، و حالا يك دفعه برقعي مي‌افتد و معجزه‌اي رخ مي‌دهد...