سبك زندگي در زمره مفاهيم جديدي است كه تغيير و تحولات پديد آمده، ضرورت به كارگيري آن را ايجاد كرده است. در واقع به سبب اين تحولات، جهت‌گيري نظريه‌هاي اجتماعي در دهه‌هاي اخير به سمت پذيرش اهميت فزاينده سبك زندگي در شكل‌دهي به هويت شخصي و اجتماعي است. به طور خلاصه مي‌توان گفت چرخش نظريه‌هاي اجتماعي اخير به سمت پذيرش فزاينده حوزه‌ي مصرف و سبك زندگي است و نتيجه‌ آن اولويت فرهنگ بر ساختار اجتماعي توليد و پذيرش بازتابندگي هويت‌ها در برابر جبرگرايي تبيين‌هاي ساختارگرايانه است. در واقع قدرت بازتابندگي سبك زندگي در هويت اجتماعي معين مي‌گردد؛ يعني به واسطه سبك زندگي، ارزش‌ها، نگرش‌ها و تعلقات اجتماعي افراد، گروه‌ها و اجتماعات نمايان مي‌شود. بر اين اساس مي‌توان گفت سبك زندگي با خاصيت بازانديشانه و بازتابي و قدرت انتخابي كه به افراد ايجاد كرده است، هويت‌هاي منسجم و تعلقات نسبتا پايدار سنتي را دچار استحاله كرده است و منابع متكثر و متعددي را براي هويت‌سازي و ايجاد تعلقات، تعهدات و همچنين تمايزات و تشخص‌هاي هويتي ايجاد كرده است.