ماركس و انگلس ادعا مي‌كردند كه در ايدئولوژي چيزها وارونه به نظر مي‌رسند. هنر معاصر به همان اندازه كه از تحقق آزادي استقبال مي‌كند از تمام چيزهايي كه بر ما فشار مي‌آورند نيز استقبال مي‌كند. چنين حالتي امكان‌پذير است چون آزادي‌‌اي كه به مصرف آثار هنري ارتباط دارد، تجربه نخبگاني است كه مخاطب هنرمند - انتخاب و كنار گذاشتن نقش‌ها و هويت‌هاي چندگانه به وسيله انتخاب مصرفي شكل گرفته‌اند. وقايع اخير - حمله 1 ركورد اقتصادي جهاني ديگر، ظهور جنبش‌هاي سياسي راديكال، و پيامدهاي فراوان برنامه كاملا امپرياليستي‌اي كه آمريكا دنبال مي‌كند - در حال خدشه وارد كردن بر عقيده رايج قديمي درباره نقش و ماهيت هنرند. در نتيجه، اكنون مي‌بينيم كه پيرامون هنر ديدگاه‌هاي بسيار متفاوتي، حتي از سوي روشنفكران، مطرح مي‌شود.