((با اين وصف گوش كن! وقتي من مردم تو بچه‌هاي مرا دوست خواهي داشت، اين طور نيست؟ تو ايشان را مثل بچه خودت دوست خواهي داشت. آخر به ياد بياور كه هم تو را مثل بچه خودم دوست داشته‌ام.)) من بي‌آنكه بدانم چه مي‌گويم، در حالي كه از فرط هيجان و گريه نفسم بند آمده بود به زحمت گفتم: ((بلي، بلي!))