شايد بتوان گفت اخلاق‌ پژوهي تاکنون تحت هدايت حال ‌و هوا و روح مردانه بوده است؛ درحالي ‌که رويکرد طبيعي ‌تر و چه بسا قدرتمندتر، روح زنانه است. وقتي با چشم باز به دنياي امروز مي‌نگريم، مي‌بينيم که دنياي ما غرقه نزاع، کشتار، تخريب، و انواع دردها و رنج‌ هاي رواني است. يکي از حزن‌ انگيزترين ويژگي ‌هاي اين تصوير خشونت ‌بار، اين است که کردارهاي ما غالباً به نام و در حمايت از پاره‌ اي اصول انجام مي‌شوند. اين رويکردِ معطوف به قانون و اصل، رويکرد مادرانه نيست، بلکه رويکردي است فارغدلانه و چه‌ بسا بتوان گفت، پدروار. اين نوشتار، جستاري است در اخلاق عملي از منظري زنانه. اخلاق از چنين چشم‌ اندازي، با اخلاق عملي فايده‌ گرايي همچون پيتر سينگر بسيار متفاوت است. با آن‌که از هر دو منظر، ما ملزم به رفتار مهربانانه و شفقت‌آميز هستيم، دلايل کاملاً متفاوتي ما را در اين مسير هدايت مي‌کنند. در رويکرد مبتني بر مراقبت، ما در معرض آن عاطفه ‌اي باقي مي‌ مانيم که ما را به اخلاقي بودن راه برده است.