اين اواخر متفكران ماترياليست، از هر دسته و رسته‌اي، سخت كوشيده‌اند جاني تازه در مفهوم «مشتركات» انساني بدمند. پس مي‌توان به ايشان توصيه كرد تلاش تازه‌ي ايگلتون را براي شرح و بسط مفهوم ماترياليسم بر پايه شعور مشترك انسان‌ها با تمام وجود جدي بگيرند. ايگلتون مي‌كوشد دست به دست ماركس، نيچه، فرويد و ويتگنشتاين بدهد تا ما را از حقيقت ماترياليسمي كه بر فعاليت‌هاي جسماني زندگي هر روزه‌مان حاكم است و همواره از پيش بدان پايبند بوده‌ايم آگاه سازد. به اين ترتيب به فرايندي پي مي‌بريم كه طي آن تاريخ طبيعي صورت‌هاي زندگي‌مان ما را وارد نوعي هم‌بستگي جسماني با يكديگر مي‌كند. شرح و بسط اين فرايند قلمرو پر زد و خورد سياست شكل مي‌دهد.