جان ديويي، که برخي او را برجسته‌ترين فيلسوف امريکايي مي‌دانند، در اين کتاب آراي سياسي و اقتصادي خود را شرح مي‌دهد. او ديدگاه سياسي خود را با شرح توسعه تاريخي ليبراليسم، از الک و اسميت تا بنتام و ميل، آغاز مي‌کند. ديويي در سنت فکري ليبرال ارزش‌هايي ماندگار تشخيص مي‌دهد: آزادي، فرديت و استفاده آزادانه از خرد. اما او نسخه‌هاي امروزي ليبراليسم را دچار بحران مي‌بيند و آنها را به دليل نامربوط بودن به مشکلات اقتصادي و سياسي معاصر نقد مي‌کند. ديويي در پي ترسيم مسيري است که ليبراليسم بتواند بار ديگر حيات خود را بازيابد. از نظر او، لازم است دولت در ايجاد فضايي بکوشد که در آن شهروندان بتوانند توانايي‌هاي خود را محقق کنند. چنين کاري مستلزم ايفاي نقش دولت در ايجاد نوعي سازماندهي اجتماعي است. اما توجه به ابعاد اجتماعي ليبراليسم و دور شدن از فردگرايي سنتي سبب نزديکي افکار ديويي به مارکسيسم، فاشيسم يا آموزه‌هايي که خشونت و انقلاب را بر روش‌هاي دمکراتيک ترجيح مي‌دهند نمي‌شود.