پادزيبايي‌شناسي نوعي رابطه‌ي فلسفه با هنر است كه بر پايه‌ي آن، هنر خود مولد حقيقت‌هاست. پادزيبايي‌شناسي هنر را به صورت شي يا موضوع فلسفه در نمي‌آورد و به جاي پرداختن به تاملات زيبا‌يي‌شناختي دقيقا به توصيف تاثيرهاي درون فلسفه‌اي مي‌پردازد كه هستي مستقل اثرهاي معين را از خود به جا مي‌گذارد.