در ارغنون فرهنگ و تکنولوژي آمده است که شايد بتوان گفت که بارزترين مشخصه عصر ما ترکيب عقل گرايي علمي و عقل ستيزي فرهنگي است و همين امر بسياري از فيلسوفان،متالهان،جامعه شناسان و هنرمندان معاصر را بر آن داشته است که به جد به پرسش از علم و تکنولوژي بپردازند.زيرا همه مي دانند که سخن راندن از بازگشت به طبيعت شوخي تلخي بيش نيست. هدف اصلي پرسش از علم و تکنولوژي تجديد گفتگو ميان بخش هاي تک افتاده فرهنگ مدرن است تا شايد اين دو نيروي سترگ بار ديگر با خاستگاه اصلي خود،يعني زندگي و فرهنگ بشري،پيوند يابند و با ديگر نيازها و اشتياقات معنوي ابناي بشر هماهنگ شوند.اين تلاش ابعادي متفاوت دارد و مسائلي گوناگون چون رابطه زبان علمي و فني با زبان روزمره،علم و تکنيک به مثابه کنش اجتماعي،رابطه علم با ايدئولوژي و…را در بر ميگيرد.اين که چه راه حل يا راه حل هايي مفيدتر و موثر تر است،هنوز مورد بحث است.