مفاهيم در عمق ناپيداي داستان، هم‌چون خون در رگ‌ها و شريان‌هاي آن جريان مي‌يابد، بي‌آن كه خود را به سطح داستان برساند. نويسنده كاملا خويشتن‌دار و درون‌گرايانه حركت مي‌كند. او تا به آخر داستان هم خودش را لو نمي‌دهد. عنان احساسات و عواطف خود را از دست نمي‌دهد و آن را به بيان صريح و بي‌پرده نمي‌آلايد.