کتاب ضيافت، اثري نوشته‌ي افلاطون است که 385 سال قبل از ميلاد مسيح به رشته‌ي تحرير درآمد. ضيافتي در يونان برپاست. گروهي از متفکرين آتن در بزم مي‌گساري جمع‌اند و ديدگاه‌هاي خود را در مورد عشق مطرح مي‌کنند. در مکالمات آن‌ها، موضوعاتي چون نقش‌هاي جنسيتي، روابط جنسي در جامعه و تعالي غرايز اساسي انسان، بازتاب دارد. اين مباحثه زماني اوج مي‌گيرد که سقراط، استاد افلاطون، ديدگاه‌هاي مرسوم زمانه را به چالش مي‌کشد. او مدافع عشقي معنوي است که به تعالي روح انسان مي‌انجامد. در کتاب ضيافت، ديدگاه‌ها و ايده‌هاي متفاوتي درباره‌ي ماهيت عشق، با مهارتي کم‌نظير در هم تنيده شده‌اند: عشق به عنوان واکنشي به زيبايي، نيرويي کيهاني، انگيزه‌اي براي کنش‌هاي اجتماعي و ابزاري براي تربيت اخلاقي.