ميان ميزهاي چهارگوش و گرد ماهاگوني ‌رنگ و صندلي‌هاي پشت كوتاه و نيمكت‌هايي كه پشتي‌شان به ديوار چسبيده، بالاخره پيدايش مي‌كنم. با اين‌كه ظاهرش را بزك كرده‌اند، اما بلافاصله شناختمش. خودش است. تنها فرق اين صندلي با بقيه، ميله كج بين دو پايه جلويش است. مي‌شناسمش؛ چون خودم اين بلا را سرش آوردم...