کتاب شوپنهاور و نيچه خوانشي مدرن از متون فلسفي، دو استاد آلماني فلسفه است که در اينجا توسط فيلسوف بزرگ گئورگ زيمل ارائه شده است. اين کتاب توسط شهناز مسمي پرست به فارسي برگردانده شده و نشر "علم" نيز آن را منتشر کرده است. اين کتاب درواقع ترکيبي فوق‌العاده خوب از شرح و تفسير در مورد فلسفه‌هاي شوپنهاور و نيچه به حساب مي آيد . اگرچه بيشتر متن به شوپنهاور اختصاص دارد، بخش‌هاي کوتاه‌تر درباره نيچه شايد هوشمندانه‌ترين تعابيري را داشته باشد که تا به حال درباره مضامين نيچه‌اي «اشراف» و «بازگشت ابدي» ارائه شده است. گئورگ زيمل جامعه‌شناس، فيلسوف و منتقد آلماني بود. او در حوزه جامعه شناسي بسيار تأثيرگذار بود. زيمل يکي از اولين نسل جامعه شناسان آلماني بود: رويکرد نئوکانتي او پايه هاي ضد پوزيتيويسم جامعه شناختي را پايه گذاري کرد، با اين پرسش که جامعه چيست؟ - که مستقيما به چيستي طبيعت کانت اشاره مي کند؟ از نظر زيمل، فرهنگ به «تزکيه افراد از طريق عامليت شکل‌هاي بيروني که در طول تاريخ عينيت يافته‌اند» اطلاق مي‌شود. رابطه، که در آن فرم به محتوا تبديل مي شود و بالعکس وابسته به زمينه است. از اين نظر، زيمل پيشرو سبک هاي استدلال ساختارگرايانه در علوم اجتماعي بود. با کار خود در کلان شهر، زيمل همچنين پيشرو جامعه شناسي شهري، تعامل گرايي نمادين، و تحليل شبکه هاي اجتماعي خواهد بود.