مشخصه‌ي دولت غربي، از دوره‌ي باستان تا کنون، نابرابري نظام‌مند و سلطه‌ي اقليتي کوچک بر اکثريت بوده است. واقعيتي که در آثار مرجع بازتاب يافته است، صداي شنيده شده از اين آثار، صداي طبقات حاکم، ملاکان و کساني‌ ست که به دفاع از آنان برخاسته‌اند. گرچه صداي مخالفت از پايين نيز گاه به گوش مي‌رسد، اما دهقاناتي که در بخش اعظم اين تاريخ اکثريت جمعيت را تشکيل مي‌دادند، نمايندگي نمي‌شوند. با اين حال غالباً بهترين راه دست‌يابي ما به اکثريت خاموش، به نارضايتي‌هاي آنان و دشواري‌هايي که براي حاکمان پيش مي آوردند، خوانش موشکافانه و زمينه‌ي اين متون مرجع است، چراکه نکات زيادي درباره‌ي آن‌چه طبقات مسلط از فرودستان انتظار داشته‌اند، و نيز چيزهايي که سبب هراس‌شان مي‌شده، به ما خواهند گفت.