داستان‌نويسي زنان در افغانستان با ماگه رحماني (متولد 1303 ش‌.) ‌و انتشار اولين داستان کوتاه زنان در سال 1327ش. آغاز شد و ظهور نويسندگاني چون سپوژمي زرياب (متولد 1329 ش.)، مريم محبوب (متولد 1334 ش.) و پروين پژواک (متولد 1345 ش.) فصل تازه‌اي در ادبيات داستاني زنان افغانستان گشود. پس‌از وقفه‌اي در دهه‌ي هشتاد، داستان‌نويسي زنان در افغانستان جان تازه‌اي گرفت و موجي از نويسندگان به وضعيت زنان و مسائل جاري دروني کشور مانند جنگ، خشونت‌هاي خانوادگي، زن‌آزاري، ازدواج‌هاي اجباري، خودسوزي و... پرداختند. اکنون با قدرت‌گرفتن طالبان در افغانستان و به حاشيه رانده‌شدن زنان از اجتماع، آينده‌ي نامعلومي در پيش است. اين کتاب به بهانه‌ي همين تغييرات گردآوري شده است. در کتاب پيش رو مجموعه‌اي از داستان‌هاي کوتاه زنان افغانستاني جاي گرفته و شامل داستان‌هاي زناني است از هرات، بادغيس، فارياب، کابل و... که چه در افغانستان مانده‌اند و چه به کشورهاي ديگر مهاجرت کرده‌اند.