کتابِ حاضر روايتِ قطبي شدنِ منظومه? سياسي چپ در فرانسه است. روايتي که از پايان دهه? ???? آغاز شد و در پايان دهه? ???? به اوج خود رسيد و نيروهاي چپ در اين کشور را به دو قطب متضاد يکديگر تبديل کرد. در يک سو ميراث‌دارانِ کنشگري دانشجويي سال ???? در فرانسه که با تجديدنظر در مفهوم‌پردازي امر سياسي به تغييراتِ بنياديني در روشنفکري چپ در فرانسه دامن زدند و در سوي ديگر، چپِ نهادي، يعني احزاب سوسياليست و کمونيست که مصمم شده‌بودند با کنار گذاشتنِ برخي از اختلافاتِ خود و ايجاد يک «اتحاد چپ»، به قدرت بازگردند تا پاياني بگذارند بر انحصار چهل‌ساله? حاکميت راست‌گرايان در اين کشور. آن مفهومي که در کارزارهاي روشنفکرانه? چپ جديد عليه چپ نهادي، عاقبت دستِ‌بالا را پيدا کرد و به تمامي مباحث جهت داد، مفهوم توتاليتاريسم بود. مفهومي که عليرغم ترديد پسينيِ مُبدعانش در مورد اعتبار اخلاقيِ آن و تشکيک سياستمداران و روشنفکران اروپايي در مورد تواناييِ کاربردي‌اش براي سامان دادن به سياست خارجيِ کشورهاي متبوع‌‌شان در دوران جنگ سرد، به‌وفور مورد استفاده? روشنفکران چپ جديد قرار گرفت و همراه با خود از جمله نه‌تنها مفهوم انقلاب را از دايره? مباحث چپ جديد پاک کرد بلکه چشم‌انداز هرگونه تغيير ملموس در سلطه? سرمايه‌داري را نيز از افق ديد خارج نمود.