كتاب ذهن، خود و جامعه پس از وفات ميد، اولين بار در سال 1934 به همت دانشجويانش به چاپ رسيد. اين کتاب بنيان نظريه تعامل‌گرايي نمادين شناخته مي‌شود که از طريق رفتار و تعامل «خود» فرد با واقعيت، تحليلي روان‌شناختي ارائه مي‌دهد. مبناي بحث ميد اين است که رفتار اصولاً از طريق مواجهات و تجارب اجتماعي توسعه مي‌يابد.