وقتي آتش جنگ جهاني دوم زبانه کشيد و ارتش‌ها براي پيروزي بر دشمن به هر ابزاري چنگ مي‌زدند، رقابتي ميان قدرت‌ها براي جلب نظر مسلمانان و بسيج آن‌ها در جبهه خودي درگرفت. آلمان با پيشروي در شمال آفريقا و همچنين در اروپاي شرقي و قفقاز وارد سرزمين‌هاي مسلمان‌نشين شد و براي اين‌که جبهه و پشت‌جبهه را ايمن و استوار نگاه دارد بايد به دو هدف دست مي‌يافت: نخست بايد رابطه خوبي با مسلمانان برقرار مي‌کرد تا نارضايتي ميانشان ايجاد نشود و دوم، با توجه به وخامت وضعيت جبهه‌ها، بايد مسلمانان را براي خدمت در جبهه آلمان ترغيب مي‌کرد. رهبران نازي براي تحقق اين دو هدف مي‌کوشيدند وجهه‌اي نيک از خود نزد مسلمانان ترسيم کنند و پيوسته يادآوري مي‌کردند آلمان آزادي ديني و سياسي براي مسلمانان به ارمغان مي‌آورد: آزادي سياسي از سلطه بريتانيا و آزادي ديني و سياسي از سلطه کمونيست‌هاي ملحد. آلماني‌ها براي برقراري رابطه دوستانه با مسلمانان تمههدات فراواني‌ انديشيدند و حتي به سربازان خود آموزش دادند در مناطق مسلمان‌نشين چگونه رفتار کنند تا هيچ مسلماني آزرده‌خاطر نشود. ديويد معتدل ، تاريخ‌نگار جوان آلمانيـ ‌ايراني در کتاب دنياي اسلام و جنگ آلمان نازي با بررسي دقيق انبوهي از اسناد، روابط آلمان نازي با مسلمانان را در دوران جنگ جهاني دوم بررسي کرده است. اين کتاب که در نوع خود بي‌همتاست نخست به زبان انگليسي منتشر شد و سپس نسخه‌هاي آلماني و فرانسوي آن نيز به چاپ رسيد.