سخن گفتن از عشق در مثنوي جلال الدين محمد بلخي، آن ستاره درخشان آسمان عرفان و آن يگانه دوران کاري به غايت دشوار است. زيرا عشق از ديدگاه حضرت مولانا بحري است بس ژرف و عميق که کس به ژرفاي آن نتواند رسيد و ستاحان اين بحر براي فراچنگ آوردن در و مرواريد آن، چه بسا در آن غرقه گشته اند و آب دريا غريقان اين بحر را در ساحل افکنده است اما حضرت مولانا غواصي است ماهر که با چيله معرفت در اعماق ژرف اين دريا رفته و گوهرهاي بس گرانبهايي را فراچنگ آورده است... .