كريشنا مورتي معتقد است ادراك زيبايي زماني حاصل مي‌شود كه عشق وجود داشته باشد و اين هر دو در فضايي رخ مي‌نمايند كه ذهن آدمي هنگام نگاه به پيرامون، خالي از هر گونه قضاوت، پيش‌داوري و تعصب باشد. كريشنامورتي ـ درست همانند مولانا ـ عميقا معتقد است كه راه رسيدن به خداشناسي، خودشناسي است و شناخت خويشتن جز با عشق و عشق جز با درك زيبايي ميسر و متجلي نخواهد شد.