بيشتر داستان‌هاي جنگ و پيامدهاي آن اغلب بر مردها تمرکز دارد؛ سربازها، کهنه‌سربازهاي بازگشته و دولتمردان. من اما مي‌خواستم بدانم که جنگ براي افراد جامانده در پشت‌صحنه چه شکلي داشت؛ زناني که به‌رغم فروپاشي دنياشان به راه خود ادامه دادند. جنگ زندگي زنان را تغيير مي‌دهد و اغلب آن‌ها را ناخواسته و بدون آمادگي، نان‌آور خانواده‌ي خود مي‌کند. آن‌ها براي بقاي خانواده راه‌هايي ابداع مي‌کنند تا زندگي فرزندان و جوامع خود را تأمين کنند اما داستان‌شان به‌ندرت روايت مي‌شود. براي ما راحت‌تر است و عادت کرده‌ايم که به‌‌جاي احترام به زنان در مقام بازماندگاني مقاوم، به آن‌ها به چشم قربانيان ترحم‌برانگيز نگاه ‌کنيم. من مصمم بودم که اين ديدگاه را تغيير بدهم. بنابراين براي جست‌وجوي آن داستان به کابل آمدم. بعد از واقعه‌ي تروريستي يازدهم سپتامبر 2001 و پس از آنکه نيروهاي امريکايي و افغان، طالبان را از قدرت برکنار کردند، مصيبت‌هاي زندگي زنان افغان توجه مردم جهان را به خود جلب کرد. مشتاق بودم بدانم که زنان افغان چه شرکت‌هايي را به راه‌انداخته‌بودند؛ در همان کشوري که چهار سال پيش در آن از ورود به مدرسه‌ها و اداره‌ها منع شده ‌بودند.