دموکراسي، برخلاف تصويري که سياست‌پيشگان پوپوليست سعي مي‌کنند از آن ارائه کنند، به هيچ‌وجه مفهومي ساده نيست. ويل و آريل دورانت دموکراسي را مشکل‌ترين شکل حکومت مي‌دانند که مستلزم «بيشترين و فراگيرترين سطح هوشي» در جامعه است. (درآمدي بر تاريخ تمدن) اما ساده‌سازي پوپوليستي که هر پديده‌اي را به دم‌دستي‌ترين مفهومش فرو مي‌کاهد، افسانه‌ي خواست مردم. آلبرت ويل در اين کتاب، خواست مردم را مي‌شکافد و نشان مي‌دهد که اين مفهوم مبتني بر نگاهي افسانه‌اي به دموکراسي مشارکتي است. در مواقعي که پاي انتخاب چند گزينه در ميان است، يافتن پاسخي براي اينکه ميل اکثريت به کدام گزينه است، اغلب سخت و دشوار مي‌شود. در اين ميان، دولت‌ها نيز نتايج همه‌پرسي‌ها را به نفع خودشان تفسير مي‌کنند و با اتکا به «خواست مردم» بر قدرت و اختيارشان مي‌افزايند و اين درست نقطه‌ي مقابل چيزي است که در مفهوم خواست مردم نهفته است. ويل مي‌گويد اکنون زمان آن فرا رسيده تا از خواست مردم افسانه‌زدايي شود و دموکراسي مترقي را دموکراسي‌اي مي‌داند که در آن بتوان منتخبان را به چالش کشيد، بر قدرت نمايندگان واقعي مردم افزود و از رهبران پوپوليست بازخواست کرد. دستيابي به چنين هدفي قطعا آسان نيست و شايد هم هيچ‌وقت حاصل نشود اما ضرورتش در جهان امروز چنان جدي است که بايد همواره در اين مسير گام برداشت و تا حد امکان، چند صدايي و پيچيدگي را به جاي تک‌صدايي و سادگي نشاند.