کيتي فيشر آميش است. هجده سال در يک اجتماع بسته و به دور از دنياي مدرن زندگي و رشد کرده. اجتماعي که به شدت از شيوه زيست و باورها و قوانين خود حمايت مي‌کنند. پشت کردن به اين جامعه، يعني از دست دادن اين حمايت، باورها و حتي خانه و خانواده. بنابراين هنگامي که در دل شب نوزادش را به دنيا مي‌آورد، تنها کاري را که مي‌داند انجام مي‌دهد. دعا خواندن ... و با احساس خستگي شديد به خواب مي‌رود. وقتي بيدار مي‌شود از نوزاد خبري نيست بنابراين، کيتي باور مي‌کند که دعاهايش مستجاب شده.