سال‌ها پيش در يكي از مجلات ادبي، مباحثي زير عنوان «تاملات؛ از صفر» چاپ كردم كه بعدها آن را در كتابي با عنوان «بيرون پريدن از صف» جاي دادم. حاليا به انگيزه و ضرورتي اين اسم را ـ تاملات؛ از صفر ـ بر كتابي در دست داريد مي‌گذارم، با اين توضيح كه هيچ يك از آن «تاملات...» در اين كتاب نيامده است! و چرا بيايد؟ گاه اين گونه وسواس‌ها، بيداري آدم را در خواي بر هم مي‌زند. مقاله‌هاي راه يافته در اين كتاب، فرآيند تعمق و تاملات نيم قرن زيست ادبي ـ هنري من است! بي‌انگيزه نبوده و گاه به اشاره نيز بوده كه ضرورت دارد اين بحث را باز كني و بسط‌‌ دهي آن را، آن‌ها را: بحران و جريان‌هاي شعري را، «من سالاري» و «فن سالاري » را، «فرا» و «پسا» را، «مكتب سازي» و بازي‌هاي ره يافته در شعر را! و من نوشته‌ام آن‌چه را كه «نوشتن» خود به طراوت و صراحت گفته و مي‌گويد: بنويس!...