بهار سال 1964، وقتي نوزده سالم بود،‌ با فرانسيس جانسن آشنا شدم و امروز تصميم دارم با تكيه بر اندك دانسته‌هايم، راجع به او بنويسم. صبح زود بود، در كافه‌اي در ميدان دانفرت راشرو با دوستي هم ‌سن و سال خودم نشسته بودم. جانسن پشت ميزي رو به‌ روي ما نشسته بود و لبخندزنان ما را نگاه مي‌كرد. لحظه‌اي بعد، از داخل كيفي ورني كه روي صندلي كنار خودش گذاشته بود، يك دوربين رولي فلكس درآورد...