هوا چه خوب و یا چه بد، عادت دارم حدود 5 بعدازظهر برای گردش به پاله روآیال بروم.آن منم که همیشه تنها روی نیمکت خیابان درختی آرژانسون نشسته‌ام و غرق خیال هستم. ذهنم را از هر قید و بندی رها می‌سازم. اجازه می‌دهم تا اولین فکر عاقلانه یا غیر عاقلانه‌ای را که به ذهن می‌رسد دنبال کنم.