گنسلر، در مقام فيلسوفي مسيحي، در اين کتاب به اين مسئله اي اساسي ميپردازد که آيا خدا خاستگاه اخلاق است يا اخلاق بدون دين هم ممکن است. در اينجا دو ديدگاه سنتي وجود دارد که هرکدام خوانش‌هايي گوناگون دارند. طبق نظريه ي امر الاهي، اراده ي خداوند فرمان اخلاقي را مي‌آفريند؛ و طبق رويکرد مبتني بر قانون طبيعي، حقايق اخلاقي وابسته به اراده ي خداوند نيستند. گنسلر شخصاً حامي نظريه ي قانون طبيعي است، اما مي‌کوشد خوانش‌هايي قوي و قابل‌دفاع از هر دو ديدگاه ارائه دهد. هدف او نشان دادن اين نکته است که هرکدام از اين ديدگاه‌ها را که بپذيريم، باور به وجود خدا مي‌تواند اخلاق را غنا بخشد. گنسلر درباره ي ربط اخلاق و خداناباوري نيز بحث مي‌کند: خداناباوران چگونه بر اساس مباني اخلاقي به باور به وجود خدا ايراد گرفته‌اند و اخلاق در نظر آنها چگونه امري است. او همچنين ربط نظريه ي تکامل و علم تجربي را با اخلاق و دين بررسي مي‌کند و به اين مسئله مي‌پردازد که در قبال کساني که نظرگاه‌هاي ايماني متفاوتي دارند چه وظايفي داريم.