رمان طنز «آبنبات نارگيلي» گرچه مانند ديگر آبنبات‌ها قصه مستقل خودش را دارد اما به سياق قبلي‌ها يعني آبنبات پسته‌اي، آبنبات هل‌دار و آبنبات دارچيني، راوي ماجراهاي پسري به نام محسن است که در جريان زندگي در موقعيت‌هاي ناخواسته‌اي درگير مي‌شود. اين اتفاقات اغلب طنز بانمکي را براي مخاطب مي‌سازد. در آبنبات نارگيلي که جلد پس از آبنبات دارچيني است، محسن دانشجو شده و اتفاقات در نيمه دوم دهه 70 روايت مي‌شود. نارگيلي هم مثل آثار قبلي صدقي فضاي نوستالژي دارد و يادآور تمام اتفاقاتي است که در اين برهه زماني رخ داده؛ همچنين شرايط اجتماعي حاکمي که تاثيرش روي زندگي راوي مشهود است هم در بخش‌هاي مختلف اين اين رمان به چشم مي‌خورد. ناگفته نماند ابي، با اين همه خلوص نيت و پرهيز از هرگونه ارتباط با دخترهاي دانشگاه، حتي در حد نگاه يا سلام، چيزهايي درباره تصوراتش از بهشت و انگيزه‌اش براي حضور در آنجا مي‌گفت كه اگر حوري‌ها مي‌شنيدند، از دستش به اتوبوس ما در جهنم پناه مي‌آوردند. (از متن كتاب)