هنرمندان بزرگ روي يک چيز , يعني خلاقيت تمرکز ميکنند؛ موزيسين ها به دنبال يک ملودي زيبا و هماهنگ يا ترانه هاي بي نقص چندين ماه جست و جو ميکنند ؛ معماران براي طراحي کوچک ترين جزئيات نقشه ساختمان ها زحمت ميکشند و نقاش ها زمان زيادي براي پيدا کردن بهترين مکان ممکن براي زدن آخرين ضربه قلم خود به تابلو ميگردند. اما همين که هنرمندان بزرگ شاهکار خود را به اتمام مي رسانند , بايد به دنبال راهي براي کسب درآمد از آن و همچنين حفظ مالکيت معنوي و ارزش آتي آن باشند. در اينجا واسطه ها وارد جريان ميشوند. تمام واسطه ها بد نيستند ولي بعضي از آن ها در سال هاي اخير به خاطر معاملات پناني با مشتريان خود خبرساز شده اند. مانند "تيلور سوئيفت" که درباره قرارداد غيرمنصفانه اي که در نوجواني امضا کرده و فروش چندين باره آهنگ هايش بدون اطلاع يا رضايتش صحبت کرده است. در سالهاي اخير پلتفرم هاي تکنولوژيک مثل "ايپاتيفاي" اميدهايي در خصوص واسطه زدايي ايجاد کرده اند.اما با پيشرفت اين پلتفرم ها , هنرمندان دريافته اند که درآمدشان به جاي اينکه افزايش يابد کاهش يافته است. با اين تفاسير جاي شگفتي ندارد که جامعه هنرمندان مدت ها به دنبال راهي براي بازپس گيري نظارت و مالکيت آثار خلاق خود بوده اند. بسياري از هنرمندان وارد NFT شده اند ؛ ابزاري که به توليدکنندگان امکان دورزدن کامل واسطه ها را ميدهد. آگاهي از نحوه بهره برداري از تکنولوژي NFT ميتواند باعث شود که هنرمندان دوباره جايگاه خود را پيدا کنند. در نگاه اول NFT يکي از اصطلاحات تخصصي ارزهاي ديجيتال به نظر ميرسد که افرادي را که مدرک کامپيوتر نداشته باشند. ميترساند اما اين مفهوم به نسبت ساده است.