تا هر نسيمي آمد از شهر تو، گفتم شايد همين از بين موهايش گذشته تو مثل دنياي مني، هر چند دنيا اين روزها از خير رويايش گذشته شاعر شدم تا در خيابان‌هاي اين شهر با اين جنون لعنتي درگير باشم آهو هميشه در پي يك تكيه گاه است ترجيح دادم در نبودت شير باشم!