وقتي با آدمي روبه‌رو مي‌شوي که مثل ذرات گردوغبار هوا، خار مي‌شود و به چشم مي‌رود؛ وقتي آدمي که تو را کامل نمي‌شناسد، مثل استرس و کار زيادي به تو آسيب مي‌رساند؛ وقتي هواي دلت به‌خاطر اشتباهات غيرمنتظره و دلسردي از خودت گرفته و نمي‌گذارد يک هفته‌ي آينده را هم پيش‌بيني کني، در چنين مواقعي بيا بيشتر مراقب خودمان باشيم. به اندازه‌ي کافي آب مصرف کنيم و در معرض نور خورشيد قرار بگيريم. برگ‌هاي خشک‌شده را جدا کنيم و براي جوانه‌هاي جديد قلبمان صبر کنيم. به جاي گرفتن تصميم بزرگي براي زندگي‌مان، بيا همين يک کار کوچک را انجام دهيم. در ميان زندگي روزمره‌اي که با چيزهاي سمي احاطه شده، بيا هر روز کمي بيشتر براي تبديل‌شدن به نسخه‌اي بهتر از خودمان تلاش کنيم؛ اين شروع خودباني است.